Prof. dr. Erik Olsman

Erik Olsman studeerde cum laude af in de theologie en werkte als geestelijk verzorger in palliatieve zorg (2016-2020) en psychiatrie (2007-13). Na zijn promotieonderzoek over hoop in de palliatieve zorg aan de Universiteit van Amsterdam (2010-14), werkte hij als postdoc-onderzoeker in disability studies aan het Amsterdam UMC (2015-17) en was hij universitair docent medische ethiek aan het Leids Universitair Medisch Centrum (2015-20).

Beginnend als universitair hoofddocent (2020-23), werd hij hoogleraar geestelijke verzorging aan de Protestantse Theologische Universiteit (2023-heden). Hij onderwijst geestelijk verzorgers in het professioneel ondersteunen van mensen met een diversiteit aan (niet-)religieuze achtergronden. Als gastdocent geeft hij les aan sociaal werkers, psychologen, artsen en verpleegkundigen in het verlenen van zorg voor zingeving. Naast zijn werk als hoogleraar, is hij ethicus in een Regionale Toetsingscommissie Euthanasie, Ministerie van Volksgezondheid (2017-25).

Olsman leidde de herziening van de landelijke, evidence-based en multidisciplinaire richtlijn 'Rouw in de palliatieve fase' (IKNL, 2020-22) en verschillende van zijn studies vormden de basis voor een hoofdstuk over hoop in de landelijke richtlijn 'Spiritualiteit en zingeving in de laatste levensfase' (IKNL, 2018). Hij is een bekende expert op het gebied van hoop en droeg bijvoorbeeld bij aan The Oxford Compendium of Hope (Oxford University Press, 2024).

Erik is tevens predikant in de Protestantse Kerk in Nederland. In zijn eigen geloofsgemeenschap zingt hij in een klassiek kerkkoor en was hij ouderling. Ook is hij voorzitter van de Dutch Queer Theologians, een denktank voor (gender-)inclusieve theologie. Zijn drijfveer, als onderzoeker en christelijk theoloog, is dat deze wereld (een beetje) beter kan worden, wat zorg vereist voor degenen die aan de randen van onze samenlevingen leven.