Afscheid Tabitha van Krimpen als Jonge theoloog des Vaderlands

Afscheidsspeech

Tijdens de Nacht van de Theologie in Hilversum hield Tabitha haar afscheidsspeech.

Hoe het afgelopen jaar samen te vatten in 5 minuten?

De dag van de opnames voor Jacobine op 2, waarin mijn verkiezing bekend gemaakt werd, voelt als gisteren. Sinds die uitzending en sinds sommigen mij feliciteerden met mijn ‘uitverkiezing’ is er veel gebeurd. Het is een mooi jaar geweest, bijzonder, leerzaam, een achtbaan aanervaringen. Iemand (Martine Versteeg) zei al op Twitter: het heeft je volgens mij veel gekost, maar ons (en hopelijk jezelf) ook veel gebracht. En dat klopt.

Ik heb dit jaar op heel veel dingen ja gezegd, om er vervolgens achter te komen dat het soms beter, maar ook moeilijker is om nee te zeggen. Ik heb me energiek en enthousiast gevoeld, maar soms ook moedeloos. Ik heb veel mensen leren kennen en me heel verbonden gevoeld, maar me ook eenzaam en ontworteld gevoeld. Als ik over twintigers spreek, heb ik het ook over mezelf. Soms ben ik als de predikant die in de eerste plaats voor zichzelf preekt. Maar gelukkig niet alleen voor mezelf en ik ben positief verrast door de vele plekken waar ik in gesprek mocht gaan en mijn ideeën heb kunnen delen. Ook als ik geen Jonge Theoloog des Vaderlands meer ben, gaat dat gewoon door.

Graag had ik het stokje overgedragen, maar komend jaar moet het vaderland het helaas zonder jonge theoloog doen.

Samen met andere jonge theologen ga ik de komende tijd nadenken over welk profiel de volgende jonge theoloog zou moeten hebben en hoe de verkiezing eruit zou moeten zien. Wie ook de Jonge Theoloog des Vaderlands 2023-2024 wordt, ik heb wel vast wat tips voor hem of haar:

• Zorg dat je een auto hebt. Dan hoef je niet zoals ik opgehaald te worden bij het station en kunnen gesprekken als “Ik haal je op bij de Kiss en Ride. Je krijgt wel de Ride, maar niet de Kiss natuurlijk, haha” vermeden worden.
• Of zorg dat je juist wél met de trein komt, zodat wanneer je na je lezing door oude mannetjes wordt aangeklampt die het gesprek openen met “Bent u met mij van mening dat...” je kunt zeggen dat je helaas écht weg moet om de trein te halen.”
• Zorg dat je kledingkast uit jasjes en semi-serieuze kleding bestaat die bijdragen aan een gewichtige en deskundige uitstraling.
• Vraag een spreektarief van minimaal 500 euro, dan is het wat rustiger dan dat ik het heb gehad en kan je ook meteen je psycholoog betalen.
• Hoe zeer mensen ook benadrukken dat 50 euro een goed tarief is om in een zaaltje wat te vertellen over theologie voor gemeenteleden, dat is het niet. Net zoals dat het geen goed idee is om uitbetaald te worden in Bol.com bonnen.
• Neem aan het begin een etiquetteles, zodat je gepruts met omvallende gebakjes en onhandig gedoe met koffie en thee bij het zoveelste jubileum van de Raad van Kerken in Lutjebroek kunt voorkomen. En zodat je ook weet dat een ‘informeel diner’ bij de ambassade van Den Haag om Tomas Halik te ontmoeten, eigenlijk heel formeel is.
• Log niet in bij DUO. Je studieschuld bestaat niet. Verwacht niet dat je ooit een huis zult kunnen kopen als je doorgaat met wat je doet als Jonge Theoloog des Vaderlands. Een studentenkamer blijft je voorlopige habitat. Van enkel het applaus van anderen kan je niet leven.
• Wees bereid om aan elke willekeurige journalist over elk willekeurig onderwerp je mening te geven, om dan vervolgens iets in de krant terug te lezen wat een willekeurige mening is, gepresenteerd als die van jou.
• Als je je mailbox opent: verwacht het onverwachte. Mensen die je willen bekeren, mensen die een unieke Godsopenbaring hebben gehad, mensen die hun boek bij je proberen te slijten en vervolgens een factuur sturen, mensen die je wijzen op de spelfouten op je website, je komt het allemaal tegen.
• Zorg dat je ondersteunt wordt door een social media expert, een belastingadviseur, een secretaris die je afspraken beheert, een websitebouwer, een inhoudelijke sparringspartner, en vergeet natuurlijk de naaister niet die indien nodig een narrenmuts of ander attribuut kan verzorgen. 6 FTE aan ondersteuning zou niet misstaan, zou ik als bedrijfskundige zeggen. Ohja, een personal trainer die zowel de coronakilo’s als de Jonge Theoloog kilo’s er weer af krijgt, is ook fijn.
• En hoewel je te horen krijgt dat je ‘de hoop van de kerk’ bent, zorg dat je genoeg mensen om je heen hebt voor wie je niet de ‘Jonge Theoloog des Vaderlands’ bent en die je met beide benen op de grond houden.
• En ten slotte, laat je verrassen! Laat het allemaal gebeuren, stort jezelf in nieuwe situaties, val en sta weer op. Sta open voor het onverwachte, voor bijzondere ontmoetingen, voor uitnodigingen van kerken op plekken waar je nog nooit van gehoord hebt. Zoals in Jozua 1:9 staat: “Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij."

Voor mij zit het er na deze avond op als Jonge Theoloog des Vaderlands.

Maar eerst wil ik nog mensen bedanken. Daar moet je eigenlijk niet aan beginnen omdat je altijd iemand vergeet, dus ik beperk me tot twee mensen.

Allereerst Ciska Stark. Ciska was mijn supervisor vanuit de PThU. Mijn dilemma’s, worstelingen, vreugde en verdriet kon ik met jou delen. Als EditieNL belde omdat ze het wilden hebben over wat paashazen en paastakken te maken hebben met het paasverhaal, kon ik jou om advies vragen, waarna je met een mooi verhaal kwam over vruchtbaarheid, rituelen en liturgische tijd. Ik bewonder je als mens, je warmte, wijsheid en geduld. Bedankt dat je dit jaar samen met mij mee op wilde lopen.

En als tweede wil ik Rik bedanken, de filosoof en theoloog vermomd als HR-manager. De man die Nietzsche het liefst tot moderne kerkvader zou uitroepen. Bedankt voor je liefde en steun dit jaar. Voor de vele telefoongesprekken en weekenden met bottom-up brainstomsessies. Samen zijn wij net zo’n goed team als Karl Barth en Charlotte van Kirschbaum.

Ten slotte wil ik nog even stilstaan bij het feit dat mijn vader ook deze mijlpaal niet meer meemaakt. Met het gemis en de lege plek die hij achterlaat moeten we leven. Hij zal ongetwijfeld trots zijn geweest als hij mijn ontwikkeling van het afgelopen jaar zou hebben gezien.

Na vandaag houdt het niet op.

Er is genoeg te doen op het grensvlak van theologie en samenleving. De theologie ligt op straat en ik hoop dat we dat als theologen ook steeds meer gaan zien. We hebben mensen nodig met gevoel voor wat er speelt in de samenleving, met scherpe cultuuranalyses, een volle theologische rugzak en de vaardigheden om goed te communiceren en met media om te gaan. Die kennis en vaardigheden komen niet uit de lucht vallen en ook de opleidingen mogen daar wat mij betreft meer aandacht aan besteden. Ook zou ik nog weleens een mediamasterclass voor theologen willen organiseren, maar dat terzijde. Ik kijk in ieder geval uit naar wat nog gaat komen en ben bovenal dankbaar voor wat ik heb mogen doen, voor de goede gezondheid en energie die ik kreeg en voor de realisatie dat de toekomst van kerk en geloof uiteindelijk niet in mijn of onze handen ligt. Vanuit dat besef kan ik met een gerust hart afscheid nemen als Jonge Theoloog des Vaderlands en mijn weg verder vervolgen.