"Religieus of niet, dat hoeft niet uit te maken"
Annelies Martijn speelde op het hoogste internationale niveau beachsoccer, "de mooiste sport ter aarde" zoals ze het zelf noemt. Ze ontdekte op latere leeftijd haar interesse in filosofie en ging een module hermeneutiek (tekstuitleg) doen. Hoewel ze zelf niet gelovig is, kwam ze zo terecht bij de studie Theologie. "Zonder ons te dwingen tot geloof heb ik het idee dat de Bijbel ons uitnodigt voor iets fundamentelers."
Geraakt
Van kleins af aan is Annelies Martijn al aan het sporten. Judo, volleybal, voetbal, en vervolgens beachsoccer op het hoogste niveau. Tegenwoordig is ze verantwoordelijk voor de kwaliteitszorg van onderwijs en toetsing in de sport. Niet direct een vanzelfsprekend pad naar de theologie. Ze legt uit: "Door dalen in het leven en oude trauma's die ik moest verwerken, kwam ik op een filosofisch pad terecht. Ik kwam er toen pas achter dat ik aardig filosofisch was. Ik ging zoeken naar een module om te volgen, in plaats van meteen een hele master, om te kijken: is dit echt wat mij raakt, wat doet dit met mij? Zo kwam ik uit bij de module hermeneutiek van Bijbelwetenschappen. En raakte ik in aanraking met de Bijbel en verschrikkelijk verrast over hoe de ene vertaling een stukje vertaalt ten opzichte van andere vertalingen. Het fascineerde mij hoe dat zo uiteen kon lopen. Dat raakte mij. En zodoende dacht ik: ik ga me inschrijven voor een studie theologie."
Effect op het dagelijks leven
"Ik ben zelf niet religieus, en ook niet kerkelijk," zegt Annelies. "Maar ik denk wel dat ik meer waarde ben gaan zien in andere religies. Los van het feit of ik er zelf in geloof, ben ik mij daar meer in gaan verdiepen om hen te begrijpen, om mijn perspectief te verbreden. En dat is wel iets wat heel waardevol is en wat mij ook helpt in mijn dagelijks leven." Ze weet nog niet of ze iets met haar studie wil gaan doen. "Alhoewel ik wel het idee heb dat de sport nog veel kan leren op het gebied van theologie en geestelijke zorg. Daarin zie ik kansen. En of ik die nou ga benutten of iemand anders, dat weet ik gewoon nog niet. Maar goed, er zijn zeker mogelijkheden en daar ga ik rustig over nadenken. Ik zie in de maatschappij veel ruis, mensen in hokjes duwen, veel minder leuke dingen, terwijl we het mens-zijn een beetje vergeten. We zijn allemaal mens en we hebben allemaal raakvlakken. Het echte luisteren naar elkaar wordt een beetje vergeten. Het is vooral ik, ik, ik... en dat vind ik lastig om te zien. En ik denk dat daar iets meer mijn doel ligt: hoe kunnen we nu echt gaan luisteren naar elkaar en morele en ethische waardes gaan ontdekken in elkaar? En of je nou religieus bent of niet, dat hoeft niet uit te maken."
