In memoriam: prof. dr. Wim Verboom
Ons bereikte het bericht dat op 7 juli 2025 prof. dr. Wim Verboom is overleden. Dr. Verboom was vanaf 1994 in Leiden kerkelijk docent Symboliek, Catechetiek en Nederlandse Kerkgeschiedenis aan het voormalig Hervormd Theologisch Wetenschappelijk Instituut, een voorloper van de PThU. Van 2001 tot zijn emeritaat in 2006 was hij bijzonder hoogleraar geschiedenis van het gereformeerd protestantisme namens de Gereformeerde Bond aan de Universiteit van Leiden.
Heidelbergse Catechismus
Zijn proefschrift over de catechese van de Reformatie en de Nadere Reformatie getuigt van grote liefde voor de Heidelbergse Catechismus en de thematiek van het verbond die in vrijwel alle publicaties van zijn hand aan de orde komt. Als emeritus heeft hij enkele jaren geleden nog met studenten tijdens de studieweek van de Gereformeerde Bond in Mennorode nagedacht en gediscussieerd over verbond en doop. Over de drie klassieke gereformeerde belijdenisgeschriften van de Protestantse Kerk publiceerde hij monografieën: De Theologie van de Heidelbergse Catechismus (1996), Kostbaar belijden. De theologie van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (1999) en in 2005 De belijdenis van een gebroken kerk. De Dordtse Leerregels – voorgeschiedenis en theologie.
Vroomheid en wetenschap
Wim Verboom belichaamde het adagium van Gisbertus Voetius dat de vroomheid en de wetenschap met elkaar verbonden moeten zijn. In Gouden oogst. Een halve eeuw theoloog in pastorie en universiteit heeft het hoofdstuk over de periode Leiden als motto woorden uit Psalm 71 meegekregen: O God, U hebt mij onderwezen vanaf mijn jeugd en tot nu toe verkondig ik Uw wonderen. Kansel en katheder vormden voor hem geen tegenstelling. Het boek over de Nederlandse Geloofsbelijdenis eindigt met een tiental preekschetsen waarin hij laat zien hoe je over de verschillende artikelen zou kunnen preken. De tiende schets over het laatste oordeel sluit hij als volgt af: ‘Wel is het belangrijk dat in de preek en vooral aan het einde het ‘grote verlangen’ van De Bres doorbreekt (Daarom verwachten wij die grote dag met groot verlangen om ten volle te genieten de beloften van God in Jezus Christus, onze Here). De preek dient verre van beschouwelijk, maar diep existentieel te zijn. Doorgloeid met de heilige gloed van het Maranatha. Geloven is leren leven vanuit het einde. Zo staan we als gemeente en als gelovige in de wereld om vandaag ons appelboompje te planten, omdat we weten dat Jezus morgen wederkomt.’
Zijn grondige kennis van en liefde voor de belijdenisgeschriften inspireert om aan de PThU Symboliek een blijvende plaats te geven. Wij zijn aan hem schatplichtig en de PThU gedenkt deze theoloog met respect.
Prof. dr. Wim Moehn
